Bu aya mi bu yila mi yoksa benim cevreme mi ozeldir ki bir cok farkli ortamda bulunmaya calisiyorum; bu aralar fazlasiyla sevgililer arasinda bir problem veya eskiyi hatirlama oluyor. Her insanin yuzunde ozlem korku ve yalnizlik seziyorum. O yuzden aralik 2018 icin sari rengini sectim. Insanlari gozlemlemek, onlarin ne dusundugunu ne hissettigini ya da onun nasil bir hayat yasadigini merak etmek hosuma gidiyor. Birileriyle ister dert olsun ister cok mutlu bir an bir seyler paylasmak ve onlarla ayni duygulara girebilmek, onlarinda benim onlari anladigimi anlamasi beni cok gururlandiriyor. Peki neden cogunluk uzgun ve mutsuz, hayal kurmaktan vazgecmis; bir amaci yok ve sadece yasamak icin yasiyor? Cunku hala ya hic birimiz icimizde bir gucun oldugunu kabullenmiyor ya da bunun icin cabalamiyor, sorgulamiyor. Komik olan ise sorgulayan insani kendi tarafina cekip onu da sorgulatmaktan vazgeciriyor. Peki gercekten tum samimiyetimle soruyorum, ne
Keyifli okumalar, yorum birakmadan cikmayin :)