Ana içeriğe atla

DUYGULARIMIZ


    Bugun umut ve korkuyla basladim cunku hayatimizda en cok etkisini gosteren iki duygumuz bana gore. Gozunuzu kapatip bir anınizi dusunun. Ilk akliniza gelen anı hangisi oldu? Hangi duygularinizi tasidiginiz anı? Eminim ki hepinizin anısinin icinde bir umut veya bir korku var.

duygular ile ilgili görsel sonucu
 
Umut farklidir , her duygudan.. ve aslinda her duygunun başıdir baktiginizda, hayatimizi belirleyen kavramdir bu.  Birini sevme umudu, karsiliginda sevgi, saygi, guven hissetme umudu, karsi cinsten begenilme umudu.. ve elbette ki sorumluluklarimizin başı; hazirladiginiz projenin guzel sonuclanma umudu, okulu bitirme , ise baslama , para kazanma umudu.. umut olmasa bu saydiklarimin ya da saymadiklarimin kaci olurdu ki?
 
  Peki ya korku nedir ? Iyi midir , kotu mu?
    Tedx'te izledigim son video bu konu uzerineydi. Kullanilabilir ve kullanilmaz korkudan bahsedildi ve ozet olarak sunlari cikardim. "Korkunun sizi yonetmesine degil, siz korkuyu yonetmeyi ogrenin. Korku hem iyi hem kotudur onemli olan bu duyguyu hayatimiza nasil sekillendirdigimiz. "
     
       Hayatinizdan cok deger verdiginiz biri ya da bir sey ciktiginda , kendinizi paralayip bir daha yasamamak ister, bosluga dusersiniz. Ama unuturuzki her seyin bir sebebi vardir ve bu hayat bize goremedigimiz bir cok seyi ogretmeye calisir.
 

Ä°lgili resim     Bu belirli hayatimizda kendimizden cok baskalari icin yasariz. "Ailem mutlu olsun, insanlar beni konussun.. " tabiki bunlar kendimiz icin yaptiklarimiz, "Onlar mutlu olursa ben gururlanirim."diye dusunduklerimizdir. Peki baskalari olmasaydi nasil gururlanirdin ? ya da "Baskalari olmasaydi icimizde var olan butun bu duygulari nasil hissedebilirdin ?" Sevgi, uzuntu, heyecan ... butun duygularinizi dusunun ve bu hayatta tek basiniza oldugunuzu hayal edin. Hangi birini hissedebiliyorsunuz? Peki; deger verdikleriniz sizi birakmasaydi; korku, uzuntu, bosvermislik.. bunlarin hangilerini hissedebilirdiniz?

     Bir varligin degerini ancak o varligin zitti oldugunda ya da yok olduktan sonra fark edebiliriz. Iyiler kadar kotulerin olmasida bu sebeptendir.  Peki iyilerin degerini fark edip o yoldan gitmek mi, iyiyi unutup kotuyu secmek mi?

    Sonu olan bir yoldayiz. Bu yolu nasil kullanacagimiz da bizim elimizde. Tercihini yap, sonuna kadar yasa ve yasadigindan emin ol. FARKINA VAR FARKINDALIK YARAT!

Yorumlar

  1. Hayat tezatlarıyla varlığını sürdürür, yitmeden var olmanın anlamı olmaz. Fardın olmak için uyarılmasın o konuda. Farkındayım..

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

AGALIK SISTEMI

20 Aralik gecesi yurtta yatarken Saban’in meshur filmlerinden  Kibar Feyzo yu  izliyordum. Filmde Feyzo'nun koyden cikip sehire inisi ve sehir  kulturuyle koy kulturunun ne kadar farkli oldugunu fark edilisi  cekiliyor.  Feyzo koye dondugunde herkese  Istanbula gittigini ve baslik parasinin  artik  kalktigini herkese yayiyor. Bunun uzerine koy orgutlenip baslik parasinin artik yasalarda ceza  oldugunu soyeyi agaya  karsi cikiyor.  K adinlar "Biz malmiyik satilak, baslik parasi kalkacak!" sloganlarini yazip bagriyorlar. Bende bu yazinin cekildigi sahnenin fotografini cekip hikaye attim ve siverekli bir arkadasim sabah uyandigimda sizin oralarda bunlar yok artik diye mesaj atti.  Bu mesajin uzerine yasadigi kulturu merak ettim ve bazi sorularda bulundum. Cevaplari evet agalik devam, baslik parasi tavan yapmis durumda, evlenmeye niyetlendim ama bana en az 150 bine patliyor seklinde oldu. Egitim durumu nasil her cocuk okula gidiyormu ve okuma yazma oranlari ne 

HEPIMIZ SANSLIYIZ

     Giremiyorum bir kac gundur, bugun daha samimi bir yazi ile gelmek istedim karsiniza. Saat su an gece 2 bucuga geliyor ve benim uykumun gelmesine daha en az  2 saat var. Nedendir bilmiyorum bir kac gundur rutin bir sekilde sabahliyorum.Bende bu degerli zamani gunlugume ve size yazarak gecirmek istedim.  Her insan hayatinda buyuk-kucuk sorun yasar, kimine buyuk gelen kimine kucuk gelir. Cunku her insan farkli duygu ve farkli karaktere sahiptir. Sen yere dustugunde gulerek ayaga kalkabilirken, kimisi sendeleyerek kalkar kimisi de aglayarak birinin onu kaldirmasini bekler. Bu biraz yasanmislikla beraber insanin kendini nasil gelistirdigi ve kendine ne kadar guc birikimi yarattigina bagli diye dusunuyorum; ve gozlemledigim kadariyla yasanmislik diyince evet hep kotu seyler gelir akila ne kadar yakinini kaybeden varsa onlar daha gucludur bakildiginda,, hep kiyaslanir ben onun kadar yasamadim ben o yuzden gucsuzum diye (tabiki bu sadece ice donuk bir soylemdir kimse kabullenmez). Ama

ICIMIZDEKI SIKINTILAR

   Sizin de icinizde biriktirip biriktirip, bir sabah sirf ayaginiz takildi yada daha sacma bir sey oldu diye dunyayi yikasiniz geliyor mu? Yani; belki 3 aylik , belki 5 yillik belki de 2 gunluk  tuttugunuz o icinizdeki sikintinin sadece 1 gunde patladigi oluyor mu ? O zaman gel vatandaas!!     Benim sikca yasadigim durumlardan bir tanesi ve cevremde de yasayanlara sikca sahit oluyorum bu yuzden bu konu hakkinda konusmak istiyorum.      Bence , oncelikle "neden sikintilarimizi icimizde tutmak zorundayiz?"  bu soruyu sormaliyiz. Dun yasadigimiz bir aciyi , neden biriyle paylasip rahatlamiyoruz da o aciyi illa icimizde sikistiriyoruz. 5 ay sonra diger icimdekilerle beraber cikariyim ama 5 ay kapali kutu olarak geziyim diye mi? Cevrenizde derdinizi paylasamayacaginiz birisi olabilir ya da olup rahat hissetmediginiz icin anlatamadiginiz.. Insan iletisim kurarak yasayabilen bir canli, paylasmasi gerekiyor. O yuzden bu sikintiyi icinden atman lazim. Kimsen yoksa benim gibi gunl