Bugun umut ve korkuyla basladim cunku hayatimizda en cok etkisini gosteren iki duygumuz bana gore. Gozunuzu kapatip bir anınizi dusunun. Ilk akliniza gelen anı hangisi oldu? Hangi duygularinizi tasidiginiz anı? Eminim ki hepinizin anısinin icinde bir umut veya bir korku var. Umut farklidir , her duygudan.. ve aslinda her duygunun başıdir baktiginizda, hayatimizi belirleyen kavramdir bu. Birini sevme umudu, karsiliginda sevgi, saygi, guven hissetme umudu, karsi cinsten begenilme umudu.. ve elbette ki sorumluluklarimizin başı; hazirladiginiz projenin guzel sonuclanma umudu, okulu bitirme , ise baslama , para kazanma umudu.. umut olmasa bu saydiklarimin ya da saymadiklarimin kaci olurdu ki? Peki ya korku nedir ? Iyi midir , kotu mu? Tedx'te izledigim son video bu konu uzerineydi. Kullanilabilir ve kullanilmaz korkudan bahsedildi ve ozet olarak sunlari cikardim. "Korkunun sizi yonetmesine degil, siz korkuyu yonetmeyi ogrenin. Korku hem iyi hem kotudur oneml
Ben bir kadın, bir genç, bir bireyim. Ben şeriattan kurtulmus , hukuk önünde hakları olan, yeni ülkenin, Türkiye’nin cocugu , Atatürk’ün emeğiyim. Peki ya haklarıma gerçekten sahip miyim? Özgür müyüm, eşit miyim? Sahip isem kullanabiliyor muyum?.. Eger cevapları evet ise neden ben hayır diyorum? Ben çeşitlilikten doğan, çeşitlilikle büyüyen ve büyümeye devam eden bir gencim. Türkiye’nin cennetinde Marmaris’teyim. Bütün renkleri aynı anda görebileceğin, derin, huzurlu bir nefes alabileceğin, bir yerden bir yere her türlü ulasımını sağlayabilceğin mutlu bir yerdeyim. Ben İstanbul’dayım. Sadece griyi görüp, griyi koklayabildiğin, nefes almakta zorlandıgın , bir yerden bir yere gitmenin izdiham oldugu stresli yerdeyim. Ben merkezindeyim ama kendimi bile göremediğim yerde. Bu kadar zıtlık içeren durumun ortak noktasını söyleyeyim, ben bir kadınım. Ben her iki durumda da hava karardıgında eve gitmeye korkan, denize girerken mayo, dısarı cı