FARKINDA OL

Ben bir kadın, bir genç, bir bireyim. Ben şeriattan kurtulmus, hukuk önünde hakları olan, yeni ülkenin, Türkiye’nin cocugu, Atatürk’ün emeğiyim. Peki ya haklarıma gerçekten sahip miyim? Özgür müyüm, eşit miyim? Sahip isem kullanabiliyor muyum?.. Eger cevapları evet ise neden ben hayır diyorum?  

      Ben çeşitlilikten doğan, çeşitlilikle büyüyen ve büyümeye devam eden bir gencim. Türkiye’nin cennetinde Marmaris’teyim. Bütün renkleri aynı anda görebileceğin, derin, huzurlu bir nefes alabileceğin, bir yerden bir yere her türlü ulasımını sağlayabilceğin mutlu bir yerdeyim.  

 Ben İstanbul’dayım. Sadece griyi görüp, griyi koklayabildiğin, nefes almakta zorlandıgın, bir yerden bir yere gitmenin izdiham oldugu stresli yerdeyim. Ben merkezindeyim ama kendimi bile göremediğim yerde. 

     Bu kadar zıtlık içeren durumun ortak noktasını söyleyeyim, ben bir kadınım. Ben her iki durumda da hava karardıgında eve gitmeye korkan, denize girerken mayo, dısarı cıkarken pantolon giymeye utanan, her gün tacize ugramamak ve ugratmamak için savaşan bir bireyim.  

  

     Korkuyorum; Sadece kendim için değil ,annem, kardeşim dediğim dostlarım için... Korkuyorum, düşüncelerimi özgürce dile getiremediğim için. Üzülüyorum; daha kötü durumdakilere ulaşamadıgım için...  

    

    Kadın olmak zor. Türkiye’de kadın olmak ise daha zor. Hele ki  Atatürkçü ve Cumhuriyetçi isen ne kadar zor tahmin et :). Hadi bırak kadın olmayı geçelim diğer konumuza. 

     

    Sabah, akşam, öğlen fark etmez oku, dinle bir haberleri,gündemi. Al eline kalemi kağıdı, sadece yaz duyup gördüklerini. Sonra dön bak listenin başına. Sorsam sana söyleyebilir misin bana bir tane sanat, kültür haberi?  Bir sergi açılısından bahsedebilsen mutlu olurum ona. Yok mu? Peki ya herhangi bir bilim konusu? Tüh o da olmadı desene.. Sen okumadan söyleyeyim ben sana. Bilmem kaç tane kaza, bilmem kaç tane taciz, cinayet ve bilmem kaç tane partiler arası tartısma... Peki ne hissediyorsun diye soracak olsam sana, mutluyum diyebilecek misin bana?  

 Ben özgürüm, yaşıyorum. Öğrenmeye açım, öğreniyorum. Korkumu da heyecanımı da, üzüntümü de mutlulugumu da farklı anlarda eksiksiz ve doğal şekilde yaşıyorum! diyebilir misin bana? Dikkat et eksiksiz diyorum, bütün duyguları saymadan.  Yaşıyorum diyorsan ne mutlu sana..     

      

Neden yaşamıyoruz bu kadar kısıtlı vaktimiz varken?,neden olanı iyileştirmektense yok etmeye çabalıyoruz burda bu anda? Neden çırpınıyoruz sonunu bildiğimiz bu yolda?  

  

        Hayatın duygularımıza yön vereceği yerde duygularımız hayatımıza yön veriyor artık. Sen sinirli oldugun için kötü geçiyor günün, kötü gün geçtiği için değil o sinirin. İyi olmak istemiyorsun ama iyilik bekliyorsun. İyi olanları kötüye itiyor kazandıgını zannediyorsun. İyiler kendini bu adaletsizlikte savunamadıgı için de daha da güçleniyorsun.  

   

     Ne var biraz anlayıslı olsak birbirimize?, ne var artık modernizmi konussak birlikte? Ne var artık öldürmesek birbirimizi gerek fiziksel gerek duygusal.. Güzel kavramlar değil midir yardımseverlik, empati gibi olanlar? İster erkek ol ister kadın, ister hayvan ol ister bitki.. Dillerimiz, dinlerimiz, farklı olsun ama saygımız bir. Değiştirelim artık sistemi. El ele hep birlikte..yaşayamayı öğrenelim..  

...Anlatabildim mi şimdi neden hayır diyorum?...(Unuttuysan dön başa:)) ) 

FARKINDA OL FARKINDALIK YARAT! Teşekkür ederim.